“Op onze trouwdag vormden de buurtbewoners voor ons een erehaag”

Wonen in Waterfront levert een bijdrage aan het (verder) opbouwen van een leven in Harderwijk. Maak kennis met de bewoners van Waterfront. Iedere bewoner heeft een eigen motivatie om in dit mooie project te gaan wonen. Lees mee met de ervaringen van Waterfronters en over de (door) start die zij maken. Vandaag: Hans en Emke.

Emke: “Afgelopen voorjaar bekeken we dit huis. De omgeving was toen nog een bouwput, overal stonden hekken. Het waaide die dag verschrikke­lijk en er trokken regen- en hagelbuien over. En toch was het een aangename verrassing. We zijn van boven naar beneden door het huis gegaan, Hans maakte overal foto’s van en we werden steeds blijer. De beslissing was snel gemaakt. Nu we inmiddels hier wonen, heb ik nog steeds het gevoel dat het niet waar is. Dit is een plek waar je normaal gesproken op vakantie gaat.”

Hans: “Ik had eerder een huis in Harderwijk, in de wijk Stadsweiden. Dat is vijfentwintig jaar geleden. Daarvoor en daarna woonde ik in allerlei plaatsen in het land. Oorspronkelijk kom ik uit Groningen. In Leiderdorp woonde ik vijf jaar samen met Emke. Na mijn pensione­ring als piloot bij de KLM, hebben we dat huis flink opgeknapt en daarna kunnen verkopen.”

Emke: “Ik ben in Driebergen opgegroeid. Toen ik Hans leerde kennen, ben ik bij hem ingetrokken in Leiderdorp. Dat is toch een ander gevoel; we wilden samen iets nieuws opbouwen. We zijn ons gaan oriënteren op een andere woonomge­ving. In tal van gemeenten hebben we woningen bekeken. De keuze viel op Harderwijk. Ik vind het centrum heel sfeervol, de combinatie van de nabijheid van het water en de bossen spreekt me enorm aan. En heel belangrijk vind ik de vrije toegankelijkheid tot tal van culturele activiteiten.”

Hans: “We trouwden op 30 september. We waren net verhuisd. Het was een fantastische dag, die we helemaal met de oriëntatie op Harderwijk hebben ingevuld. We hebben elkaar het ja-woord gegeven in het Stadsmuseum. Het bruiloftsfeest vierden we bij de Visafslag. Met het Zuiderei­landsloepje zijn we daar naartoe gevaren. De wijkbewoners stonden in een erehaag voor ons te applaudisseren. Dat was heel bijzonder.

Emke: “We zijn ondanks onze leeftijd het eerste bruidspaar op het Zuidereiland. Dat vind ik wel mooi, elke levensfase nodigt immers uit tot an­dere uitdagingen. Deze omgeving inspireert me om een nieuw netwerk op te bouwen voor mijn praktijk als trainer en adviseur op het gebied van arbeidsbegeleiding bij chronische aandoeningen.”